Gittin…
Sessiz, iz bırakmadan,
Bir gölge gibi süzüldü adın dudaklarımdan.
Dün ellerimde açan bahar,
Bugün solgun bir sonbahar dalı…
Gittin…
Saatler durdu, zaman sustu.
Duvarlara yaslandım, çökmesin diye kalbim.
Adını fısıldayan rüzgâr bile
Şimdi başka şehirlere esiyor.
Gittin…
Ve ben, kendimden bile eksildim.
Gözlerinde kaybolan o adam,
Şimdi kendi yansımasını tanımıyor.
Gelsen…
Bir an bile olsa dönüp baksan,
Beni, bıraktığın yerde bulamazsın.
Çünkü gittiğin gün,
Ben de kendimi terk ettim