Cebeci İstasyonu Ve Sen.

Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu
Acımsı, buruk
Mühürlenmişti ağzımız bir sessizlik içinde
Sessizliği üstümüzden atamıyorduk
Bir saçak altında kararsız, yorgun
Saatlerce duruyorduk
Kimse görmüyordu bizi
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
Bir başka türlüydü bu insanlar
Sen bi başka türlüydün
Gözlerin yine öyle bir bilinmez renkteydi
Gözlerin gözlerimde erimekteydi
Bir mermer heykel gibi yanımda duruyordun
Beni bırakma diyordun
Meyhane sarhoşları gibi sırılsıklam
Bir yalnızlık duyuyorduk
Ağlıyordun, ağlıyordun
Cebeci İstasyonunda bir tren
Nefes nefese soluyordu
Gerilmiş bir keman teli gibiydik
Ankara Kalesi'nde bir eski çalar saat
Bilmem kaça vuruyordu
Bir yağmur yağıyor inceden ince
İçimizdeki binbir düşünce
Harmanlar misali savruluyordu
Islanmış bir ceylan yavrusu gibi
Tiril tiril titriyordun
Gitsek gitsek diyordun
Yüreğimin atışından deli gönlümce
Sırıl sıklam, paramparça, permeperişan
Türküler söylüyordum
Ağlıyordun, ağlıyordun
Şimdi, şimdi seni düşünüyorum
Cebeci yollarında rüzgarlar esiyor, serin
Paramparça düşmüş gönül ufkuma
İki yıldız gibi gözlerin
Gel ey ciğerime saplanan hançer
Gel ey yüreğime oturmuş kurşun
Göçmen kuşlar gibi çok uzaklardan
Gel artık nolursun
Gel artık nolursun
Yavuz Bülent Bakiler

Gençliğe Mesaj

Yiğidim, aslanım, ha gayret eyle Gaflet üstümüzde kalmasın böyle İmanla yatıp-kalk, ihlâsla söyle Kutlu mesaj verilmeyi bekliyor Ölü dünya dirilmeyi bekliyor.

Maveradan aşk iksiri sağ gayrı Ellerinde şekillensin çağ gayrı Rahmet olup yüreklere yağ gayrı Çekirdekler yarılmayı bekliyor Ölü dünya dirilmeyi bekliyor.

Her yerde insanlar izana hasret Şehirler, semalar ezana hasret Kâinat ilâhî düzene hasret Saf kozalar örülmeyi bekliyor Ölü dünya dirilmeyi bekliyor.

Nedendir bu uyku, bu zillet neden?! Hüzün yumağıdır mezarda deden Mağripten maşrığa tek ruh, tek beden Yay misali gerilmeyi bekliyor Ölü dünya dirilmeyi bekliyor.

Sendedir mayası, özü İslâm'ın Sendedir kulağı, gözü İslâm'ın Gülsün, yeter artık, yüzü İslâm'ın Kelepçeler kırılmayı bekliyor Ölü dünya dirilmeyi bekliyor.

Tevhit aşkı gönülleri yaksın hey! Zulüm ölsün, hak ayağa kalksın hey! Gürül gürül, nurdan çaylar aksın hey! Kirli sular durulmayı bekliyor Ölü dünya dirilmeyi bekliyor.

Bizi bekler esir olmuş ülkeler Bizi bekler yetim kalmış ülkeler "İmdat!" diye haber salmış ülkeler Boş mabetler girilmeyi bekliyor Ölü dünya dirilmeyi bekliyor.

Yanar Bosna-Hersek, Karabağ, Keşmir Sonra Kıbrıs, Lübnan sayamam bir bir Aklıma Abhazya, Urumçi gelir Türk birliği kurulmayı bekliyor Ölü dünya dirilmeyi bekliyor.

Kolayı var be yiğidim, kolayı Kaynağında bastırmalı olayı Hazırlayın kürek, kazma, malayı İslâm harcı karılmayı bekliyor Ölü dünya dirilmeyi bekliyor.

Nizam-ı Âlem'e içten talip ol Kızılelma neredeyse ara bul Bağlamasın seni şöhret, para, pul Hesaplar var, sorulmayı bekliyor Ölü dünya dirilmeyi bekliyor.

Abdurrahim Karakoç

Sessiz gemi
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.


Yahya Kemal Beyatlı